زمینه و هدف: ژن p4 لیشمانیا ماژور، در مرحله آماستیگوت انگل بیان می شود که احتمالا ترکیب مناسب جهت تهیه واکسن بر علیه لیشمانیوز است. هدف از انجام این پژوهش، کلون این ژن در یک وکتور (ناقل) مناسب برای مطالعات بیشتر در زمینه واکنس سازی بود.روش بررسی: این بررسی به صورت تجربی انجام گرفته است. در مرحله پروماستیگوت، لیشمانیا ماژور در محیط N.N.N  و سپس در محیط RPMI1640 به صورت انبوه کشت داده شد. در ادامه DNA ژنومی انگل با روش جوشان استخراج شد. سپس PCR با پرایمرهای اختصاصی ژن p4 انجام شد. محصول PCR از روی ژل آگاروز خالص سازی شد و در پلاسمید نو ترکیب غربالگری شد و تحت تاثیر آنزیم های برش دهنده قرار گرفت.یافته ها: واکنش  PCRو سپس کلون قطعه p4 در T-Vector به درستی انجام شد. پلاسمید حاوی قطعه استخراج وژن کلون شده در آن با آنزیم های برش دهنده، جدا شد و پلاسیمد بیان PQE-30 با موفقیت ساب کلون شد و سپس توسط آنزیم های برش دهنده و انجام PCR روی پلاسمید بیان، تایید شد.نتیجه گیری: این ترکیب ماده بیان، ژن p4 در آزمایشگاه است. تولید آنتی ژن نو ترکیب P4 می تواند، به خصوص در زمینه تهیه واکنس، پاکار آید و علاوه بر آن در زمینه های هدف دارویی و تست های تشخیصی نیز قابل استفاده است.

هدف: بررسی ژن P4 در یک وکتور (ناقل) مناسب برای مطالعات بیشتر در زمینه واکسن سازی.مواد و روش ها: این بررسی به صورت تجربی انجام گرفته است. در مرحله پروماستیگوت، لیشمانیا ماژور در محیط .N. N. N و سپس در محیط RPMI1640 به صورت انبوه کشت داده شد. در ادامه، DNA ژنومی انگل با روش جوشاندن استخراج و سپس PCR با پرایمرهای اختصاصی ژن P4 انجام شد. محصول PCR ازروی ژل آگاروز خالص سازی و در پلاسمید Bluescript باروش کلونینگ T/A کلون شد وبعد از انتقال پلاسمید نوترکیب غربالگری شد و تحت تاثیر آنزیم های برش دهنده قرار گرفت.یافته ها: پلاسمید مورد استخراج قرار گرفت. ژن کلون شده از آنزیم های برش دهنده، جدا و در پلاسمید بیان pQE-30 ساب کلون شد.نتیجه گیری: این ترکیب آماده بیان ژن P4 در آزمایشگاه است.

سابقه و هدف: عفونت انگل لیشمانیا ماژور می تواند در موشBALB/c ، احشایی شود و در صورت عدم درمان دارویی، حیوان آلوده را از بین ببرد. این انگل باعث آلودگی درشت خواران تک هسته ای (ماکروفاژ) می شود که مسوولیت بلع وحذف انگل را بر عهده دارند. از آن جا که این بیماری باعث سرکوب پاسخ های ایمنی می شود و معلوم شده است که لوامیزول یک داروی تقویت کننده ایمنی است، تصمیم گرفته شد اثر لوامیزول در فرآیند بیماری لیشمانیوز احشایی ناشی از لیشمانیا ماژور در موش BALB/c بررسی شود.مواد و روش ها: لوامیزول در مقادیر 1 و 5/2 و 5 میلی گرم بر کیلوگرم وزن موش، به صورت درون صفاقی، 4 ساعت قبل و دو هفته پس از چالش با انگل عفونت زا به حیوان تزریق شد. سپس رشد زخم پوستی، پاسخ حساسیت شدید تاخیری و فعالیت بلع درشت خواران مورد بررسی قرارگرفت.یافته ها: قطر زخم و میزان مرگ و میر در گروه هایی که دارو درمانی شده بودند، به طور معنی داری کاهش نشان داد. مطالعه بلع درشت خواران تک هسته ای نیز نشان داد که لوامیزول قادر است فرآیند بلع انگل را افزایش دهد.استنتاج: نتایج این مطالعه نشان می دهد لوامیزول روند بیماری لیشمانیوز احشایی را در موش حساس BALB/c کنترل می نماید.

سابقه و هدف: لیشمانیوز یک بیماری مشترک بین انسان و دام است که در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری جهان از شیوع نسبتا بالایی برخوردار است. این بیماری توسط تک یاخته تاژک داری به نام لیشمانیا ایجاد می شود. ابتلا به لیشمانیوز، پس از بهبودی سبب بروز مصونیت دایمی علیه این بیماری می شود. بنابراین واکسیناسیون بهترین راه کنترل می باشد. هدف از این تحقیق، ارزیابی میزان ایمنی زایی سوش مهندسی شده ای از لیشمانیا ماژور در موش های BALB/c می باشد.روش کار: در این تحقیق از یک سوش لیشمانیای ترانسژیک استفاده شده که علاوه بر داشتن ژنوم کامل لیشمانیا ماژور، حامل ژن های سیستم خودکشی سلولی شامل HSV-tk و Yeast-cd نیز در ژنوم خود می باشد. این انگل مهندسی شده در برابر داروهای گانسیکلوویر و 5- فلوروسیتوزین از بین می رود در حالی که این دو دارو هیچگونه اثر کشندگی روی لیشمانیا ماژور وحشی ندارند. در این آزمایش ابتدا موش های BALB/c با انگل ترانسژیک آلوده شدند و سپس توسط داروهای مذکور تحت درمان قرار گرفتند. سپس میزان ایمنی ایجاد شده علیه لیشمانیا در این حیوانات بررسی گردید.یافته ها: ارزیابی میزان سایتوکاین ها از طریق ELSA نشان دهنده افزایش سطح IFN-g و کاهش IL-4 در موش های درمان شده می باشد. از طرفی نتایج حاصل از آزمون چالش (challenge) نیز وجود میزان بالایی از ایمنی علیه لیشمانیا را در حیوانات تحت آزمایش تایید می کند.

مقدمه: لیشمانیا ماژور عامل مولد بیماری لیشمانیوز پوستی مرطوب (ZCL) بوده و میلیونها نفر از مردم جهان از ابتلا به آن رنج میبرند، قریب به ده درصد از جمعیت جهان در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند و سالانه حدود دو میلیون مورد جدید لیشمانیوز از سراسر دنیا گزارش می شود. این بیماری در بعضی از مناطق ایران اندمیک بوده و یک مشکل بهداشتی عمده محسوب می شود. از بین پروتئینهای کاندید واکسن لیشمانیا پروتئین LACK به لحاظ نقش موثرش در تنظیم پاسخ ایمنی در مقابل لیشمانیا از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از انجام این طرح، کلون کردن ژن LACK بمنظور تولید پروتئین نوترکیب آن است.روشها: این پروژه که یک مطالعه تجربی آزمایشگاهی (Exprimental laboratory study) است که در گروه انگل و قارچ شناسی دانشکده پزشکی و آزمایشگاه بیوتکنولوژی دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سالهای 1382 و 1383 و به مدت 14 ماه انجام شده است. ژن LACK لیشمانیا ماژور سویه ایران (MRHO/IR/75/ER) برای اولین بار کلون و توالی نوکلئوتیدی (Sequence) آن مشخص شد. برای این کار پرایمرهای مناسب بر اساس توالی ژن LACK (در بانک ژنی) طراحی و به کمک PCR و با استفاده از آنزیم Taq polymerase قطعه LACK از DNA لیشمانیاماژور تکثیر گردید، سپس این قطعه به پلاسمید pTZ57R الحاق (Ligate) و حاصل الحاق قطعه مورد نظر و پلاسمید (Constract) به باکتری E.coli XL1 blue ترانسفورم و باکتری مذکور تحت شرایط مناسب کشت داده شد. کلونهای حاصله به کمک هضم بوسیله آنزیمهای محدودالاثر مختلف غربال گردیدند. بعد از تائید بوسیله هضم آنزیمی، یکی از پلاسمیدهای نوترکیب برای تایید نهایی به روش Automated DNA Sequencing تعیین توالی (Sequence) شد. نتایج: مقایسه توالی نوکلئوتیدی (Sequence) ژن LACK بدست آمده از لیشمانیا ماژور سویه ایران با توالی این ژن از لیشمانیا ماژور در بانک ژنی (Accession number U27568) نشان داد که بین این دو ژن از نظر توالی نوکلئوتیدی 99 درصد مشابهت وجود دارد، توالی نوکلئوتیدی ژن LACK تکثیر (Amplify) شده دارای 939 جفت باز بوده و 313 اسید آمینه را کد می کند.نتیجه گیری: تشابه کامل سکانس ژن LACK لیشمانیا ماژور سویه ایران با سکانس این ژن از سایر سویه های لیشمانیا ماژور و سایر گونه های لیشمانیا با نتایج بدست آمده از سایر مطالعات که نشان می داد این سکانس در بین گونه های مختلف لیشمانیا حفاظت شده (Conserved) است مطابقت دارد. بنا بر این می توان چنین نتیجه گرفت که حاصل تحقیقات مرتبط با ژن LACK در بین گونه های مختلف لیشمانیا قابل تعمیم به یکدیگرند. با بریدن و جدا کردن توالی LACK از محصول بدست آمده (Construct) و انتقال آن به پلاسمید مناسب دیگری می توان پروتئین نوترکیب LACK را بیان و تولید کرد. بعلاوه، این امکان نیز وجود دارد که با ایجاد موتاسیون یا غیر فعال کردن قسمتی از ژن مذکور بیماریزایی انگل لیشمانیا را تعدیل کرد.

زمینه و هدف: تک یاخته لیشمانیا عامل بیماری سالک و کالاآزار با انتشار جهانی است. تظاهرات بالینی لیشمانیازیس در انسان از بثورات جلدی تا بیماری احشایی متغیر می باشد. تلاش برای دستیابی به اشکال دارویی جدید که بتواند ضمن درمان سریع زخم ها با کم ترین عوارض جانبی و مقاومت ادامه دارد. با توجه به اینکه مصرف داروهای صناعی با عوارض جانبی مختلفی همراه است، لذا استفاده از گیاهان دارویی مانند ابوخلسا و بومادران که در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفته است در درمان بیماریها اهمیت پیدا می کند.مواد و روش کار: در لوله های حاوی محیط کشت، تعداد 106 انگل لیشمانیا (معادل 0.5 cc انگل) و 0.5 cc از رقت های مشخص عصاره گیاه ابوخلسا و بومادران بصورت جداگانه اضافه شد. سپس تمام لوله های فوق را به انکوباتور منتقل شده و میزان زنده بودن انگل در زمان های مشخص مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد روند کاهشی معنی داری در تعداد انگل های لیشمانیا بر حسب زمان وجود دارد که بعلت تاثیر عصاره بوده است. و در بررسی اثر غلظت های مختلف عصاره ابوخلسا بر روی انگل لیشمانیا در مقایسه با محیط شاهد مشخص گردید. تمامی غلظت های مورد بررسی این عصاره باعث کاهش تعداد انگل های لیشمانیا شده است.نتیجه گیری: عصاره ابوخلسا را می توان در تحقیقات بر روی انگل لیشمانیا و گسترش داروهای گیاهی بکار برد.

پیش زمینه و هدف: عصاره های گیاهی و ترکیبات مشتق شده از آن ها منبع غنی از ترکیبات دارویی را فراهم می کنند و از گیاهان بومی برای درمان بسیاری از بیماری های عفونی استفاده می شود. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی اثرات ضد لیشمانیایی عصاره گیاه چای سبز در مقایسه با داروی کنترل مگلومین آنتیمونات (گلوکانتیم â) با استفاده از روش رنگ سنجی MTT هست.مواد و روش ها: پروماستیگوت های انگل لیشمانیا ماژور و لیشمانیا اینفانتوم در محیط کشت RPMI-1640 حاوی 10 درصد FCS و آنتی بیوتیک هست در دمای 24±1oC کشت داده شد و تاثیر غلظت های مختلف عصاره چای سبز در مقایسه با گلوکانتیم بر روی پروماستیگوت های این دو گونه انگل لیشمانیا، با استفاده از روش رنگ سنجی MTT مورد بررسی قرار گرفت. میزان جذب نوری به وسیله دستگاه الایزا ریدر در طول موج 570 نانومتر قرائت شد و سپس نتایج به صورت IC50 بیان شده است.نتایج: میزان IC50 عصاره بعد از 72 ساعت انکوباسیون، برای لیشمانیا ماژور 19m g/ml و برای لیشمانیا اینفانتوم 12m g/ml به دست آمد به طوری که میزان IC50 داروی کنترل گلوکانتیم برابر 21.8mg/ml و 10.16 mg/ml به ترتیب برای لیشمانیا ماژور و لیشمانیا اینفانتوم هست.بحث و نتیجه گیری: اثربخشی این عصاره بر روی این گونه انگل تقریبا معادل گلوکانتیم می باشد و بنابراین دارای پتانسیل استفاده از آن به عنوان داروی ضد لیشمانیایی می باشد اما ضرورت انجام آزمایش های بیشتری جهت ارزیابی این عصاره بر روی انگل لیشمانیا در مدل های حیوانی و In vivo احساس می شود.